BURASI MUŞ'TUR YOLU YOKUŞTUR ...       ( MUŞ )

Muğlan Geçidi'ni aşıp sisler içindeki düz ovaya baktığımda, 7 den 70 e hepimizin bildiği bir türkünün sözleri geliyor aklıma...

'' Burası Muş'tur, yolu yokuştur. Giden gelmiyor, acep ne iştir.. ''

Renkli, tılsımlı ve ihtişamlı bir geçmişe sahip bu şehri görmek için, sonbaharda sararmaya başlamış meyan köklerinin kapladığı Muş Ovası'nın uçsuz bucaksız görünen düzlüklerinde sabahın erken saatlerinde Muş'a doğru ilerliyorum. Yaz gelince çayır çimen, güz gelince çöker duman, bereketin kaynağı , ünlü Muş Ovası'nda sürüler güzel görüntüler oluşturuyor. Giden neden gelmez ?. Muş'lulara ya da Muş'u bir defa görenlere sorarsanız cevabı şöyle verirler: '' Muş; havası, suyu ve güzellikleriyle gerçekten bir yeryüzü cennetidir. Cennete gidenin bir daha geri döndüğü görülmüş mü ? ''

 DAĞLARIN KENTİ, KALBİMİN SAĞ ALT KÖŞESİ...     HAKKARİ

Mezopotamyanın uçsuz bucaksız ovalarından başını kaldırıp bakanlar kadim Azerbeycan platosu güneyinde Ağrı'nın, Cudi'nin, Süphan'ın, Van Denizi!nin berisinde hiç durmadan bıkıp usanmadan bereket akıtan Zap suyunun iki yakasındaki dik yükseltiler arasında kurulu bir şehir görecektir.

Hakkari... Heybetli Sümbül Dağı yamacında kurulu bu şehrin bin yıllardır yüksek rakımlarda saklı tuttuğu doğal güzellikleri, gururlu dağları, efsanelere mekan olmuş ırmakları, beyaz örtülerini yıl boyu çıkarmayan tepeleri, geniş ve vakur vadileri, şiirsel güzellikleriyle buzdan gölleri, ovalarına kartal gibi üstten bakan yeşil yaylaları, her gece yıldızların ışık gösterileri sunduğu gökyüzünün altında keşfedilmemiş cennetlerin anahtarını tutuyor.